Ղազարաւան

Եւ հիմա վերջապէս խրախճանքն է խոտակերաց համայնքին, Ղազա՛ր, մեծդ խոտաճարակդ, որ նստեր ես հոն ի բացակայութիւն, կը հսկես սեղանին ամենադէզ բանջարներով եւ անգոյ երէներով ամենատենաչալի երկրին, կը դիտես այս ամենը պատրաստեալ ի Տեառնէ, ինչպէս կ՚ըսեն, մանաւանդ ի մարդոյ, քանզի առանց մարդոյ չիք աստուած, առանց խոտի, ձէթի, համեմնունքի, կաւի, սկաւառակի, նուագի չիք ճաշակ վերնային ու պատարագ անարիւն։